Erica van Wuijtswinkel – Hennen

Vandaag was ik benieuwd wat er geworden was van mijn vakantieliefde van de EF talenreis naar Sète in 1988. Ik voerde je naam in en kwam tot mijn verdriet op deze website met herinneringen terecht. We hebben elkaar na Sète nog slechts één keer getroffen, bij de reünie later dat jaar. Toen bleek de liefde bekoeld te zijn. Onze levens zouden andere wegen gaan. We woonden te ver uit elkaar. En we wisten dat dat tijdens de studietijd - jij in Amsterdam en ik in Groningen - niet anders zou zijn. (De OV-studentenkaart moest nog worden ingevoerd) Toch blijf ik de herinnering aan jou koesteren. Je bijzondere ogen, je prachtige krulletjeshaar en ook zeker je zachte g. Sindsdien heb een zwak voor alle verschillende dialecten en tongvallen in het Nederlandse taalgebied. Ik heb vandaag heel veel mooie dingen over je gelezen. Er is een bijzonder mens heengegaan. En het was naar onze maatstaven veel te vroeg. Ik wens alle sterkte toe aan man en kinderen.

Ik hoor net het verschrikkelijke bericht. We spraken/zagen elkaar niet veel meer nadat Jesper en Lara en Sterre uitvlogen van de basisschool, maar zoals we pas nog met elkaar appten, uit het oog is niet uit het hart. Dag lieve Erica…veel sterkte voor jouw prachtige gezin. Wat zul je gemist worden! Veel liefs Nicole van Hoek

Je was erbij. Bij mijn 1e en 2e huwelijk. Bij het verwelkomen van mijn twee dochters in deze wereld. Samen met Paul als steun en toeverlaat in moeilijke periodes, maar ook in leukere tijden als skivakanties, Italie reis, en diverse uitbundige feestjes. Je was erbij. Je bent mijn schoonzus, en tante van mijn kinderen. Je bent moeder van drie prachtige kinderen. Je bent de vrouw van mijn broer. Je bent familie. Laastst dronk ik met Gerdien weer uit de champagne glazen die jullie geschonken hebben. Die irritante glazen zonder voet ;-). Wegzetten gaat niet, je moet het glas wel leegdrinken. Gelukkig hebben we er wat op gevonden. We wonen dicht bij het strand en konden we de glazen in het zand prikken. Je was er weer bij. We denken aan je. We zijn er voor jullie, lieve Erica, Paul, Ruben, Sterre en Lara.

Ik heb Erica niet vaak mogen ontmoeten, maar dit is mijn laatste en mooie herinnering aan haar. Op 3 april was Erica chauffeur voor tante Willy. Die wilde als verrassing het 1e exemplaar van haar boek ‘Herinneringen met een knipoog’ overhandigen aan haar zus (mijn moeder) tante Bep. Ik hoorde ook van tante Willy dat Erica eveneens een grote hulp is geweest om dit boek in elkaar te zetten. Die ochtend moest Erica nog een scan laten maken in het ziekenhuis en had daarna toch nog zoveel energie om ‘s middags deze trip te ondernemen vanaf Veldhoven naar Grubbenvorst. Het was een ontzettend leuke middag en de twee zussen vonden het zo fijn om elkaar na lange tijd weer te zien. Helaas hoorde ik de volgende dag van Erica dat de scan niet de gehoopte uitslag gaf en zij weer direct aan het infuus voor immunotherapie moest. De afspraak om over een paar maanden weer een samenzijn te organiseren voor tante Willy en mijn moeder mocht helaas niet meer zo zijn. Ik vond haar een fantastische en sterke vrouw die veel te vroeg afscheid van het leven moest nemen. Ook namens Boudewijn wensen wij Paul, Ruben, Sterre, Lara en de familie heel veel kracht met dit verlies om te gaan en te denken aan alle mooie herinneringen die jullie met elkaar hebben gemaakt. Jolanda Koster-Verhoeven

Mijn dochter Charlotte had altijd graag een zusje willen hebben. Ze heeft er lang op moeten wachten maar, na verloop van tijd toch gekregen. Namelijk zusje Erica en ik, een lieve schoondochter. Erica en Charlotte waren samen één. Ze bespraken alles en vonden altijd wel een oplossing. Charlotte mocht de Peettante zijn van de tweeling Stere en Lara. Samen met Ronald als Peetoom en dat vonden ze geweldig. Zo nu en dan werd ik gevraagd als oppas Oma en dat deed ik met plezier. Op een dag was het weer mijn beurt en het zou een leuke dag worden maar, terwijl Ruben lekker aan het spelen was in de speelhoek, begon de tweeling honger te krijgen. De ene schreeuwde nog harder dan de andere. De flesjes stonden al klaar maar, wie moest je nu als eerste helpen? Terwijl ik daarover nadacht kwam Ruben (4 jaar) plotseling met twee spenen tevoorschijn en stopte deze vakkundig in de baby mondjes. Stilte alom! Nu kon ik mijn aandacht weer geven aan de flesjes. Ruben ging gewoon weer verder spelen maar niet voordat hij met grote ogen nog even naar mij keek alsof hij wilde zeggen, zo doe je dat!!! Bedankt ook Erica dat je zoveel tijd en geduld met mij hebt gehad bij het schrijven van het herinneringsboek met een knipoog. Je was zelf zo enthousiast geworden dat je de scriptie mee op cruise nam. Het was een hele klus maar, samen met jou is het allemaal toch gelukt. Erica, lieve zorgzame en sterke vrouw, ik ga je heel erg missen. In gedachten zul je altijd bij mij zijn en blijven. Willy.

Lieve Paul en kinderen, Helaas heb ik Erica en jullie moeder niet gekend, maar de verhalen over haar stijgen tot ongekende hoogte. Een sterke en bijzondere vrouw. Wat een groot verlies! Een wijsheid vertelt dat naast iedere sterke vrouw een sterke man staat. Misschien ben je die nu even kwijt en is die diep verstopt. Vertrouw erop dat met de steun en troost van al je dierbaren en alle mooie herinneringen deze sterkte geleidelijk weer komt bovendrijven! Lieve groet tante Bep Wilmie en Christine

Lieve Paul, Ruben, Lara en Sterre, Erica kenmerkte zich voor mij als een enthousiaste, invoelende persoon met wie je gelijk in contact was. De weinige keren dat ik haar heb mogen ontmoeten, o. a. bij de 80e verjaardag van mijn vader, de crematie van mijn moeder en het etentje daarna, was er steeds weer dat verrassende contact en ‘het ging gelijk ergens over’. Steeds oprecht, lief, realistisch en zeer aandachtig. Wat een onmenselijk groot verlies en gemis voor jullie als gezin. Maar wij wensen jullie ook de kracht toe, die er via Erica’s nagedachtenis, haar voor- leven en de vele mooie herinneringen zeker zal zijn, om dit met elkaar aan te kunnen. Marianne en René Wiltink- Broos

Lieve Erica, Wat zijn we dankbaar dat we jou hebben mogen kennen en voor je niet-aflatende engagement voor Oncode Institute. Als lid van onze raad van toezicht heb je van bij het eerste uur altijd constructief meegedacht bij alle uitdagingen die op ons pad kwamen en je gaf ons een persoonlijke inkijk in je eigen ziekteproces om daarmee anderen te helpen. De waardigheid waarmee je omging met het lot dat je trof, heeft ons aller bewondering. En tot het allerlaatste moment was je nog begaan met de toekomst van Oncode Institute en heb je nog waardevolle ideeën aangedragen. Bovenal zijn we je dankbaar voor je positieve energie, je warme persoonlijkheid en je waarachtige nabijheid en aandacht. Je zal ons blijven inspireren, al zullen we je ook verschrikkelijk missen. Lieve familie, Wat mogen jullie trots zijn op zo’n bijzondere vrouw, mama, dochter en zus. We wensen van harte dat haar oneindige liefde houvast blijft bieden in de moeilijke periode waar jullie voor staan en dat jullie veel steun mogen ervaren van jullie warme netwerk. En wat een prachtige viering hebben jullie gemaakt, zo mooi ! Namens Oncode Institute

Lieve Paul, Ruben, Sterre en Lara, Dankjewel dat ik vanmiddag aanwezig mocht zijn bij het afscheid van Erica. Vol bewonderingen heb ik gezien hoe jullie op je eigen manier afscheid hebben genomen van haar. Diep respect. Ik wens jullie heel veel sterkte in de tijd die komen gaat. We zien elkaar gauw weer. Clark

Erica heb ik niet vaak ontmoet, maar ik volgde haar wel via het Oncode Institute. Zij maakte direct een kwetsbare, maar een zeer bevlogen, empathische, onuitwisbare indruk op mij. Met veerkracht zette Erica zich fantastisch in voor het Patiënt Perspectief Programma, wat zowel door wetenschappers als (ex)patiënten zeer gewaardeerd werd. Erica zal node gemist worden, mijn condoleances aan de familie en allen die haar dierbaar waren.

Lieve Erica We leerden jou, Paul, Ruben, Sterre en Lara kennen toen jullie voor het eerst meegingen zeilen in Friesland met onze vriendenclub. Het was vanaf het begin meteen vertrouwd of jullie al jaren erbij waren. Toen bleek ook nog dat we in dezelfde mooie wijk woonden (de hoe es). Daarna zijn jullie ook meegeweest op de camping in de buurt omdat we allemaal geen vrije dagen meer hadden maar nog wel vakantievierende kinderen. S'avonds regelen welke ouder vrij was zodat deze op alle kinderen kon passen. Veel plezier hebben we daar met z'n allen gehad. Door het jaar heen was er niet veel contact maar als we elkaar zagen wad het meteen goed. Toen bleek dat je ziek was zijn we met de vriendengroep nog een dag gaan zeilen. Gelukkig knapte je toch weer op zodat je toch nog een aantal jaren samen met je gezin kon genieten van het leven. Met veel bewondering en respect hebben we gezien hoe jij ondanks de beperkingen van je ziekte in het leven stond. Niet onbelangrijk de humor die altijd is gebleven. Paul, Ruben, Sterre en Lara heel veel sterkte. Een dikke kus van Peter, Regina, Tim Anne en Bas Faber

Lieve Erica, Ja, wat is er te zeggen? Te vroeg, te jong, oneerlijk... We hebben elkaar niet van heel dichtbij meegemaakt, maar je viel me wel op in ons bescheiden boekenclubje. Je gevoel voor taal, je begeestering voor het verhaal, je nieuwsgierigheid en je rake observaties. Ik begreep dat je de liefde voor literatuur ook aan je dochter hebt doorgegeven, een mooi cadeau. Dankjewel lieve Erica dat we jou in dit onderdeel van je leven hebben mogen meemaken. Je reist alle volgende verhalen met ons mee. Ik wens Paul, Ruben, Sterre en Lara heel veel sterkte en een mooi, eer- en liefdevol samenzijn vanmiddag.

Lieve Erica, Dank voor je vriendschap. Om te koesteren en niet te vergeten. We hebben van elkaar geleerd en genoten. Liefs indrani

Lieve Erica, We leerden elkaar kennen tijdens een vakantie in de Ardèche. We stonden op dezelfde camping en onze jeugd racete met de ROAN-fietsjes achter elkaar aan over de camping. Maar toen we wilden kajakken, hielden we allebei een kind ‘over’, en door Ruben en Caroline samen in een kajak te zetten kon het kajakken toch doorgaan. Daar werd de kiel gelegd voor een lang en hechte vriendschap. We zijn samen veel op vakantie geweest en toen duidelijk werd dat je niet meer beter zou worden is de reis naar Amerika op stapel gezet. We hebben zelfs in 2022 samen nog een reis naar het door jou geliefde Canada kunnen maken. Wederom een hoogtepunt. We zouden een boek vol kunnen schrijven over de vele fijne vakanties samen. We hebben samen veel gelachen en herinneringen gemaakt en zelfs gedroomd over het schrijven van deel negen van de Zeven Zussen…. Dat laten we nu maar achterwege, zonder jou wordt dat toch niets. Je motto werd ‘leven tot het einde’. Dat heb je zeker gedaan. Gestreden heb je tot het laatste moment, en ook tot het laatste moment heb je uit het leven gehaald wat eruit te halen was. Wij vonden het een voorrecht dat je onze vriendin was. Rust zacht!

Lieve Erica, Vandaag gaan we je een laatste groet brengen. Dat voelt onwezenlijk, toch is het zo. Wat waren we vereerd dat we jou, Paul en de kinderen een paar weken geleden nog mochten ontmoeten bij Annette en Clark in de tuin. Wij kennen elkaar via onze jongens, Ruben en Bob. We ontmoetten elkaar regelmatig op het schoolplein. Ruben en Bob werden goede vrienden. Ze gingen, samen met Chiel, naar het Knippenberg college. Bij hun afstuderen stonden we als drie trotse moeders bij de Cacaofabriek waar ze in vol ornaat aankwamen in een oldtimer landrover. Volgens mij was het Annette die zei: we houden toch wel contact hè. En zo ontstonden de jaarlijkse barbeque's met onze gezinnen. Als de dag van gister herinner ik me dat je me een keer 's avonds belde om te vertellen dat je ernstig ziek was. Je vroeg of ik Bob wilde informeren, want dat had Ruben gevraagd. Het was een enorme schok. Hoe bijzonder was het dat alles anders liep dan verwacht. Gevochten heb je voor de jaren die je nog gegeven waren. In deze periode zagen we dat jullie fantastische reizen ondernamen met het gezin en goede vrienden. Het leven werd door jullie omarmd. Ruben zagen we opgroeien tot de fantastische kerel die hij nu is. In hem zien we veel van jou en Paul terug. We genoten er allemaal van dat de jongens elkaar bleven opzoeken. Ondertussen zat jij niet stil. Je wilde aan het werk en dat bleek lastig. Maar jij liet van je horen en dat bleef niet onopgemerkt. Het leidde uiteindelijk tot een functie waarbij jij het patiënten perspectief in het wetenschappelijk onderzoek onder de aandacht wist te brengen. Je kon hier zo gedreven over vertellen met altijd zorgvuldig gekozen woorden. Ik vond het altijd boeiend en fijn om naar je te luisteren. Lieve Erica, ik heb het al naar je uitgesproken, maar ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe ongelofelijk veel bewondering ik heb voor de manier waarop jij in het leven stond, met zoveel rust, kalmte, vriendelijkheid en wijsheid. Echt bijzonder. Ik ben ervan overtuigd dat Ruben, Lara en Sterre daar een leven lang mee vooruit kunnen, je hebt hen, samen met Paul, zoveel meegegeven. Paul, Ruben en Sterre en Lara, jullie wens ik heel veel sterkte. Jullie zullen Erica enorm missen, maar voor altijd in je hart meedragen. Alle liefs, Joris &Hetty

Lieve Paul, Ruben, Sterre en Lara, Mooie herinneringen maken, dat is waar ik het met Erica de laatste tijd veel over heb gehad. Wij kennen al jaar al ruim 30 jaar, waarin we samen met Liesbeth, Marjan en Oda veel hebben meegemaakt en gedaan, veel herinneringen gemaakt. Het studentenleven in Amsterdam en de lol die we toen samen hadden, bijzondere, maar ook moeilijkere momenten in het leven daarna. Erica omschreef het als een vriendschap die veilig was, waarin je jezelf kon zijn en waarbij we de intentie hadden het voor elkaar beter te maken. Ik voel dat ook zo en het is zo mooi als je dat kunt delen. Wij zullen dit nu zonder Erica met z’n vieren doorzetten, maar ze zal er altijd bij zijn. Veel liefs voor jullie alle vier, Marloes Waanders

Onze eerste kennismaking met Erica was toen Brandon onverwacht met jullie mee op skivakantie mocht. Bij thuiskomst hebben we heerlijk chinees gegeten waarbij de avonturen verteld werden. Later, onder het genot van zelfgemaakte pizza, vertelde je mooie verhalen over Amerika. Je hebt ons hiermee enthousiast gemaakt om ook zo’n reis te gaan maken. We zullen nog veel aan je denken tijdens onze camper reis door Californië, bij de plekjes die jij ons hebt laten zien. Dankjewel dat wij je op deze manier hebben mogen leren kennen.

Lieve Paul, Ruben, Sterre en Lara, Het is 33 jaar geleden dat ik op de Herengracht 508 in Amsterdam een lokaal binnenstapte voor de eerste dag van mijn opleiding aan de toen nog geheten Frederik Muller academie. Op die dag moest er een groepje worden gevormd om een opdracht uit te voeren. 5 meiden zaten dicht bij elkaar dus dat werd een groepje. Het was het begin van onze vriendinnenclub en het is altijd zo gebleven. Marjan, Marloes, Liesbeth, ik en Erica. Zo hebben we een half leven samen doorgemaakt met allerlei mooie, verdrietige, grappige, ontluisterende, stoere, spannende, liefdevolle en verwonderende momenten. Een allesomvattende opsomming is niet te geven. Carnaval vieren in Meestrich (Erica vond dat wij Noorderlingen dat maar eens moesten meemaken), saunabezoeken, studiereizen, veel museumbezoeken, wijn proeven (ook veel), pasta koken op elkaars studentenkamer tot culinaire hoogstandjes in de decennia erna (toen we meer geld hadden), Oud-en Nieuw viering, bruiloften en partijen, elkaar oplappen bij liefdesverdriet, baby geluk en gewoon de vele vele gesprekken door de jaren heen. Een paar weken geleden toen we afscheid van Erica namen zei ze nog: “Wat was het toch altijd vanzelfsprekend hè!” Ja dat was het. Het hoefde niet altijd met diepgang maar die was er heel vaak wel om daarna weer afgewisseld te worden met luchtigheid en humor. De manier waarop Erica haar ogen samenkneep als ze moest lachen….en wat deed ze dat vaak. Ze snapte het leven, de liefde en waar ik dankbaar voor ben, de vriendschap. De vriendinnenclub zal anders, heel anders zijn zonder haar maar ze zal er tegelijkertijd ook altijd nog gewoon bij zijn.

Lieve Paul, Ruben, Sterre en Lara, Het is 33 jaar geleden dat ik op de Herengracht 508 in Amsterdam een lokaal binnenstapte voor de eerste dag van mijn opleiding aan de toen nog geheten Frederik Muller academie. Op die dag moest er een groepje worden gevormd om een opdracht uit te voeren. 5 meiden zaten dicht bij elkaar dus dat werd een groepje. Het was het begin van onze vriendinnenclub en het is altijd zo gebleven. Marjan, Marloes, Liesbeth, ik en Erica. Zo hebben we een half leven samen doorgemaakt met allerlei mooie, verdrietige, grappige, ontluisterende, stoere, spannende, liefdevolle en verwonderende momenten. Een allesomvattende opsomming is niet te geven. Carnaval vieren in Meestrich (Erica vond dat wij Noorderlingen dat maar eens moesten meemaken), saunabezoeken, studiereizen, veel museumbezoeken, wijn proeven (ook veel), pasta koken op elkaars studentenkamer tot culinaire hoogstandjes in de decennia erna (toen we meer geld hadden), Oud-en Nieuw viering, bruiloften en partijen, elkaar oplappen bij liefdesverdriet, baby geluk en gewoon de vele vele gesprekken door de jaren heen. Een paar weken geleden toen we afscheid van Erica namen zei ze nog: “Wat was het toch altijd vanzelfsprekend hè!” Ja dat was het. Het hoefde niet altijd met diepgang maar die was er heel vaak wel om daarna weer afgewisseld te worden met luchtigheid en humor. De manier waarop Erica haar ogen samenkneep als ze moest lachen….en wat deed ze dat vaak. Ze snapte het leven, de liefde en waar ik dankbaar voor ben, de vriendschap. De vriendinnenclub zal anders, heel anders zijn zonder haar maar ze zal er tegelijkertijd ook altijd nog gewoon bij zijn. Oda

Ik wil mijn condoleance uitspreken naar alle familie en betrokkenen. Veel te vroeg heen gegaan. Hopelijk hebben jullie veel steun en troost aan de mooie herinneringen. Met vriendelijke groet, Iris Welten (Oncode)

Lieve Erica, afgelopen zaterdag appte ik je een hartje, zoals we wel vaker deden, gewoon om te laten weten dat ik aan je dacht. Ik kon toen niet weten dat je die dag je grootste en zwaarste levensopgave zou moeten maken; het leven loslaten. Hoe bijzonder fijn was het dat ik dinsdag nog bij je heb kunnen zijn. Jij eerst slapend, toen glimlachend wakker wordend en daarna ondanks alles nog een dierbaar gesprek gehad samen. Met een lach en een traan. Die lach en glimlach van je neem ik mee in mijn herinneringen. Zoals ik je al gezegd heb, dankbaar om onze vriendschap, de eer dat ik zo'n geweldige fijne, lieve, intelligente en inspirerende vriendin heb gehad. Onze gesprekken, vaak diepgaand - filosofisch, maar ook over onze trots-en (kids en mannen), de vakanties en je frustraties over de medische wereld. Je nam zelf de regie over je leven, regie over je behandeling en daardoor ook over je 'zijn'. Dat blijkt uit alles en zeker ook je laatste maanden, weken en dagen. Je wist zelf heel goed wat jij nodig had en wilde. Bewonderenswaardig. Je eigenheid en eigenzinnigheid; daar kan ik nog een voorbeeld aan nemen. En ja een voorbeeld; dat ben je echt voor mij en ons. Hoe je omging met je ziekte, het accepteerde, ook benoemde, en ondertussen je rol als moeder, vrouw en professional geweldig mooi vorm gaf. Dank je wel voor alle gezellige, fijne en vertrouwensvolle momenten. Dag lieverd, dag powervrouw. Morgen vieren we je leven. En nog op alle dagen daarna. Lieve Paul, Ruben, Sterre en Lara, Jullie liefde voor elkaar en Erica én eenheid gaat jullie vast helpen en sterken om zonder haar het leven verder te leven. Maar wat een stiltes en leegtes zullen er voelbaar zijn. Wij wensen jullie heel veel sterkte. En hopelijk kunnen we nog vaak - onder genot van een drankje - de mooie momenten met Erica delen met elkaar. Ze verdwijnt nooit meer uit ons hart.

Lieve Lara, Sterre, Ruben en Paul, Erica, jij bent een heel lieve moeder!!! De kinderen hebben geboft met jou, erg betrokken en vol liefde. Ik heb je leren kennen als mama van de tweeling toen ze in mijn klas kwamen. Al snel bleek dat we dicht bij elkaar woonden in de Hoeves in Brandevoort. Daarna zag ik je ook bij hockeywedstrijden van Lara, je liep naar de hockeyvelden om Lara en de meiden van Mierlo aan te moedigen. Bij de kerstshow van Sterre was je apetrots en dat begrijp ik heel goed!! Ik heb altijd heel fijne gesprekken met je gehad, je vertelde open over je ziekte en toonde interesse. Toen de meiden op de basisschool zaten en je voor het eerst ziek was, hoopte je dat je het einde van de basisschool mocht meemaken, dat heb je ruimschoots gehaald. Daarna vertelde je me dat je erbij wilde zijn als de meiden zouden slagen voor de middelbare school, ook dat is jou gelukt. Ik vind je echt een doorbijter, een enorm sterke vrouw. Rust zacht lieve Erica, je hebt een bijzonder plekje in mijn hart. Heel veel sterkte voor Paul, Ruben, Sterre en Lara. Liefs van Liselotte, Féline en Chantal.

Lieve Erica, 12 jaar geleden leerden wij elkaar kennen op een camping in de Ardèche. Caroline, Pauline en ik raakten bevriend met Ruben, Sterre en Lara. Sindsdien hebben we met beide gezinnen talloze vakanties gehad over de hele wereld die mij heel erg zijn bijgebleven. Je had altijd een leuke persoonlijkheid met zo hier en daar hele leuke grappen over van alles en nog wat. Ook zat je vol met verhalen. Dit ga ik allemaal helaas moeten missen. Ik ben er van overtuigd dat je nog veel meer verhalen had die mij zouden interesseren. We delen veel mooie ervaringen van die vele mooie vakanties. Hier denk ik nog regelmatig aan terug. Ik zag je altijd als een enthousiast mens die nog zo veel wilde doen. Ik gun je een hele fijne rustplek waar je al die dingen nog kan doen. Ook wens ik Paul, Ruben, Sterre en Lara nog veel sterkte voor de toekomst. Liefs Thomas.

Lieve Erica, Wat een gemis dat jij er niet meer bent. Jouw lijf was op en jouw ziel is verder gegaan. We weten nog goed toen jullie het slechte nieuws deelden bij ons op de Duvelkenshoeve ….. de drive die in jou naar boven kwam om je te verdiepen in jouw heling met jouw eigen kweek proces, heeft velen doen verwonderen. We denken terug aan de momenten als buren en de ontmoetingen daarna.. altijd als we je zagen was je enthousiast, liefdevol, geïnteresseerd en je had een bepaalde rust over je heen…. Wij wensen Paul Ruben Lara en Sterre alle kracht en dat jouw energie in hun voort mag leven.. Liefs Pieter Mayke Jasmijn Mirte

Lieve Erica, lieve familie, We koesteren vele fijne herinneringen, aan onze gezamenlijke FraJoPa skivakanties, jullie onvergetelijke trouwdag, gezellige etentjes met ons Kabouter clubje en de leuke tuinfeestjes. Wat schrokken we toen je voor het eerst heel slecht nieuws kreeg. Maar je liet je niet uit het veld slaan tijdens de vele jaren tussen hoop en vrees leven. We bleven mooie gesprekken hebben, ook over het ziek zijn, zonder dat het somber werd. Regelmatig kwam de bucketlist ter sprake en we zijn blij dat jullie zoveel daarvan als gezin hebben kunnen ondernemen. Na een aantal skivakanties met FraJoPa (Frans, Jos en Paul) werd er een prachtig FraJoPa kaartspel ontworpen waarin jij als “VrouwJoPa” afgebeeld bent: een mooie tastbare herinnering waarin je voor ons voortleeft.

Lieve Erica, Ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe jij als nieuwe collega op kantoor kwam. We begonnen als collega's, maar werden al snel vrienden. We hebben heel wat gepraat en gelachen. De schok was enorm toen ik van je ziekte hoorde. Gelukkig kwam je er weer bovenop, maar later sloeg het noodlot weer toe. Bedankt voor de fijne gesprekken met een lach en een traan. Ik ga je missen. We wensen Paul, Ruben, Sterre en Lara heel veel sterkte voor de toekomst. Roger en Peggy

Erica blijf ik in mijn hoofd en hart herinneren als een lief, mooi en dapper mens. Ze nam in onze zeilvriendengroep een bescheiden, maar oh zo'n mooie rol in. Een gesprek met haar dat als 'koetjes-en-kalfjes' begon, kreeg altijd meer inhoud waarbij ze haar gedachten deelde en haar woorden zorgvuldig koos. Dat zijn gesprekken om te koesteren. En hoe mooi was het om in haar leven- al was het vanaf de zijlijn (en de zeilboot!) een stuk met haar mee te mogen lopen. Ze heeft voor altijd een plekje in mijn hart. Paul, Ruben en de meiden, ik wens jullie alle liefde met elkaar, gevoed vanuit al die prachtige herinneringen! Lieve groet, Lianne

Ik heb Erica altijd bewondert om haar vrolijke character. Ze had altijd tijd voor anderen. Ik heb alleen maar warme herinneringen als ik aan Erica denk. Ik ga haar missen.

Paul, Ruben, Sterre en Lara, Ik heb Erica meegemaakt als collega maar vooral als mens. Erica heeft door middel van een boek mijn liefde voor Toscane getriggerd. Ik denk met veel plezier terug aan onze kook activiteiten voor lunches met een groep collega’s. Paul veel sterkte in deze en de komende tijd. Hartelijke groet, Ronald Begeer

Paul, Ruben, Sterre en Lara, Ik heb Erica leren kennenden onze dochters bij elkaar in de klas kwamen op de basisschool in Mierlo. Ze zaten met 4 meiden in de klas waarvan Sterre en Lara er dus al twee waren. Er ontstond een superleuke, sterke band tussen de meiden en later vooral Lara en Lindi waren beste maatjes. Ze deden alles samen, school, hockey en ook de afscheidsfuif in groep 8. Zo spraken wij als moeders elkaar regelmatig. Ook kregen we op de lagere school het vreselijke bericht dat Erica ongeneeslijk ziek was en niet lang meer te leven zou hebben. Wat een enorme klap was dat . Maar vooral voor de meiden en Erica wilden we er op dat moment zijn. In al die kostbare jaren dat Erica er nog mocht zijn voor jullie en jullie voor haar stond ik steeds versteld van haar wilskracht, doorzettingsvermogen, liefde en goedheid. We zagen elkaar bij het hockey en steeds was ik belangstellend naar Erica en Erica naar hoe het bij ons ging. Het is niet te bevatten dat jullie haar als gezin moeten missen… Iets weet ik zeker, Erica heeft jullie ontzettend veel liefde en kracht meegegeven voor jullie verdere leven. PS en Lara als je nog eens een rondje wil maken op de quad op de boerderij, ben je altijd welkom. Veel liefs Angela en Lindi.

Lieve Erica, Paul Ruben Sterre en Lara, 18 jaar geleden kwam ik voor het eerst bij jullie om jullie huis "schoon" te houden. Ruben was eral en Sterre en Lara waren toen net geboren. Ik heb ze alle 3 groot zien worden. Toen in 2016 een slecht bericht kwam had jij een bucketlist die gelukkig grotendeels is uitgekomen. Vaak heb ik gedacht dat je dit gevecht ging overwinnen maar helaas heeft dat niet zo mogen zijn. Ondanks alles bleeft je altijd positief wat grote indruk maakte. Lieve Erica rust zacht En voor Paul en de kinderen heel veel sterkte en steun aan elkaar voor de toekomst. Yvon en Albert

Lieve familie, Ook al heb ik Erica nog zelden gezien de laatste jaren, door de contacten binnen de familie bleven we wel op de hoogte van het wel en wee. Met diep respect voor de manier waarop Erica haar pad heeft bewandeld en jullie als gezin dit samen hebben doorstaan denken we aan haar terug. Vroeger als kind ging ik vaak op vakantie bij Tante Fien en Ome Jo in Spaubeek. Daar was ik graag en zeker vanaf de geboorte van Erica. Ze was een heel lief en innemend meisje. Voor haar derde verjaardag heb ik mijn eerste zelf-gebreide trui voor Erica gemaakt: Bordeaux-rode ribbelsteek met lichtblauwe randjes aan de mouwen. Ik was trots, zeker omdat ze hem ook echt heeft gedragen! Lieve familie, ik wens jullie allemaal enorm veel kracht om in haar voetsporen verder te gaan! Zo'n moeder, vrouw en dochter zal in jullie gedachten steeds bij jullie zijn! We denken aan jullie! Lieve groet namens ons hele gezin!

Ik ben een collega van Paul maar aangezien we beide in Brandevoort wonen heb ik ook jou persoonlijk leren kennen en daar ben ik blij om. Paar korte gesprekken gehad aan de tafel of staand in de keuken maar die gesprekken zijn me bij gebleven. Ondanks alle ongemakken en tegenslagen bleef je positief en dat is iets wat ik bewonder. Ben blij dat je nog hebt kunnen genieten van de recente vakantie en het samen zijn met je gezin. Je zal gemist worden!

Lieve Erica, We hebben elkaar leren kennen in de beginjaren van Oncode. Vanaf het begin af aan was je betrokken en heb je ons (op een hele fijne manier) aangespoord om de verbinding met patiënten te maken, in alle lagen van de organisatie. Jouw ideeën en motivatie zijn een belangrijke aanjager geweest voor het Oncode patient engagement programma nu staat. Je bent en blijft een belangrijke inspiratiebron voor het doorzetten van onze activiteiten,

Wij hebben met Erica fijne gesprekken gehad tijdens tijdens leuke evenementen en bijeenkomsten met de zeil-vriendengroep. Gesprekken met Erica hadden altijd diepgang en blijven een mooie herinnering. Een lieve, sterke, vrouw die een grote stilte achter laat. Paul, Ruben, Sterre, Lara, wij wensen jullie heel veel sterkte en kracht toe. Jacques en José.

Het overlijden van Erica voelt als een groot verlies en maakt mij heel verdrietig. Ik heb iemand verloren waar ik een speciale band mee had. We kenden elkaar van de middelbare school maar onze speciale band is ontstaan en verder gegroeid tijdens onze studietijd in Amsterdam. Na die tijd hadden we niet veel contact maar als we contact hadden ging altijd over belangrijke dingen. Het doet me veel dat ik haar gekend heb. In ons laatste gesprek gaf ze aan dankbaar te zijn voor haar leven, iets waar ik veel bewondering voor heb. Een van haar zorgen was dat ze op den duur vergeten zou worden. Ik zal haar nooit vergeten. Beste Paul, Ruben, Lara en Sterre, ik wens jullie alle sterkte.

Heel veel sterkte met dit enorme gemis.

Paul, Ruben, Lara en Sterre Het is moeilijk om de woorden te vinden, hoe wij ons voelen. Als peettante/oom van Paul kennen we Erica al erg lang en was zij een verrijking voor de hele familie waarbij wij op vele momenten getuige mochten zijn zoals huwelijk en de geboortes, verjaardagen etc. van Ruben, Lara en Sterre. Haar intrede in de familie heeft bij ons een onuitwisbare indruk achtergelaten. Haar optimisme, rust, luisterend oor, inlevingsvermogen, welbespraaktheid heeft ons vele dierbare herinneringen opgeleverd en een rijk en trots gevoel haar te hebben mogen leren kennen. Wij hebben er met volle teugen van genoten en willen daarvoor Erica vanuit ons diepste gevoel nog bedanken. Wij wensen jullie voor nu en de toekomst veel sterkte toe. Jopie en Frans.

Lieve Erica, We hebben in de afgelopen jaren veel gedeeld met elkaar en altijd met een lach en een traan. Van knijpend in mijn hand in het ziekenhuis bij een niet zo prettige handeling tot gierend lachen, want ja dat was mijn doel om toch iedere keer weer een lach op je gezicht te toveren. Om zo even een break te krijgen van de situatie en gewoon omdat het leuk is om te lachen. Of de spannende verhalen, natuurlijk wel wat aangedikt, als afleidingstechniek bij het aanleggen van een infuus. Die ene keer was het zo’n spannend verhaal dat de zuster zelf vergat om het infuus voor de chemo aan te leggen. Wat hebben we toen weer gelachen. Het vergelijken van littekens en ongemakken dat hoorde er allemaal bij, het was fijn om het te kunnen delen met een lotgenoot. En ja, jij lachen als ik weer eens verdwaald was in het ziekenhuis en dat ik onder begeleiding bij jou werd afgeleverd. Dat komt gewoon omdat ik het navigatievermogen heb van een zeekomkommer. Ook de lange wandelingen, gevuld met diepgaande gesprekken over van alles en nog wat, blijven me altijd bij. Daarbij vergaten we vaak de tijd. Jouw ontdekkingsreis in de ‘moestuin’ wereld, de onomstotelijke wil om weer te werken, de drive om van alles uit te zoeken wat mogelijk was als behandeling, het op pad gaan met je kids en Paul om zoveel mogelijk ervaringen te delen met elkaar, het voornemen om de Nijmeegse Vierdaagse te gaan lopen...Erica je bent een kleurrijk figuur. Maar toen kwam dat ene telefoontje, ik weet het nog goed, ik was aan het koken en ik hoorde gelijk aan je stem dat je niet belde om af te spreken voor een lange wandeling...ik krijg er weer kippenvel van. Het was geen goed nieuws, je wist dat het niet meer beter ging worden. Beetje bij beetje kwamen er ongemakken bij en het energielevel ging langzaam naar beneden. Maar zo krachtig als je bent, heb jij de regie in handen genomen voor het laatste hoofdstuk. Hierdoor hebben we nog kunnen zeggen wat we nog wilde zeggen, de laatste knuffels uitgewisseld en nog een paar laatste wijze woorden van jou die ik ter harte neem. Afscheid nemen van elkaar is niet makkelijk en zorgt voor pijn en er ontstaat een leegte die je achterlaat voor iedereen die je hebt gekend, maar vooral voor Ruben, Sterre, Lara en Paul. Dan ook een dikke knuffel & sterkte voor jullie in deze tijd.

'Samen gaan we dit doen, samen op weg naar herstel', dat spraken we 1,5 jaar geleden af. Lieve Erica, ziek zijn brengt ook mooie dingen met zich mee. Onze vriendschap is daar een sprekend voorbeeld van. We zijn echt maatjes geworden en hebben veel met elkaar gedeeld het afgelopen jaar. De mooie gesprekken, fijne wandelingen, je wijze woorden en relativerende humor, dat koester ik voor altijd in mijn hart. Je hebt de afgelopen jaren een topprestatie geleverd en meerdere 'marathons' gelopen. Ziek zijn is hard werken, en dat deed jij. Met een enorme veerkracht. Omringt met je hechte gezin en heel veel lieve mensen om je heen, vond jij steeds weer de kracht om door te gaan. Je hebt tot op het laatst op een bijzondere stoere wijze gedragen wat er op je pad kwam. Met intens verdriet scheiden onze wegen zich. Forever in mijn ❣ Lieve familie van Wuijtswinkel, heel veel sterkte om jullie verdriet en gemis te dragen en veel kracht om weer verder op weg te gaan met Erica in je hart.

Een knuffel, die wilden wij vorige week nog geven. Het is er niet meer van gekomen. Onze knuffels gaan daarom naar Paul, Ruben, Lara en Sterre. We zagen elkaar vooral tijdens het zeilen op Hemelvaart. Het was vooral bijpraten, lekker eten en drinken en, ja ook, mooie tochten maken op de valkjes. Paul was al een goede zeiler en de kinderen hebben we van ketelbinkies tot echte zeilers zien uitgroeien. Ze zijn nu al betere zeilers dan wij ooit zullen worden. We weten dat Erica super trots op ze was, en terecht. Erica heeft ons hart gestolen en daar zal ze altijd blijven. Judith en Mathijs

Lieve Erica, lieve familie Van Wuijtswinkel, Als eerste: heel veel liefde voor jullie alle vijf! Lieve Erica, je was een fantastisch mens. Begaan met de wereld en het leven. Je wilde geen footprint achterlaten. Wij zien footprint ietsie ruimer. Want een footprint heb je achter gelaten. In ieder geval voor ons wel. Je hebt ons zo veel gegeven. Het belang dat je hechtte aan de nalatenschap van onze generatie aan de wereld en onze kinderen. De manier hoe jij in het leven stond. Je optimisme en positieve benadering. Het altijd denken in kansen en mogelijkheden. Het zo vaak klaar staan voor anderen. Je gezelligheid en heerlijke humor. De talloze momenten met een bord op schoot, een glas in de hand en de lach op je gezicht. Hoe jij, hoe je je ook voelde, er gewoon was, bij verjaardagen, bij spontane barbecues, bij een (oninteressante) voetbalwedstrijden, bijkletsen over de vakantie en zo veel meer. Dus geen footprint achterlaten is bij ons in ieder geval niet gelukt. Al jouw woorden, al jouw doen zitten bij ons van binnen. Maar bovenal zit jij in ons hart. Dikke kus. Voor jou en jouw prachtige gezin. Jan, Yvonne, Sybe, Jelmer, Mette

Lieve Erica en familie, Ik heb Erica leren kennen toen zij bij Philips kwam werken binnen de groep EuroPartners. Al snel was zij een zeer gewaardeerd lid van deze bijzondere groep. Door je inzet en betrokkenheid bij alles wat er speelde, zowel op het zakelijke als het persoonlijke vlak, heb je grote indruk op me gemaakt. Je levenscredo “as long as the music is playing you have to got up and dance” heb je tot op het laatst toegepast. Helaas is de muziek nu veel te vroeg stil gevallen. Veel sterkte met dit grote verlies. Jeanette en Ton Flaman

Beste Paul, Ruben, Sterre en Lara, Wij hebben Erica maar kort gekend. Het meeste wat we van haar weten is via de dingen die Paul tijdens fietstochten op zaterdag en zondag vertelde. Sinds een aantal jaren natuurlijk vooral over haar ziek zijn en hoe dat hele proces verliep. Het liep uiteen van verdriet, via positiviteit naar beter worden, leek het. Maar helaas heeft ze de strijd niet gewonnen nadat de berichten van artsen weer slechter werden. Wat ons opviel was de positieve maar oh zo realistische kijk op het geheel. Dat was bewonderenswaardig te noemen. Dat jullie nog hele mooie herinneringen hebben kunnen maken nemen jullie de rest van jullie leven mee. Koester die en haal daar kracht uit! Wij wensen jullie heel veel sterkte, Stef en Jacky Peels

Ik heb Erica een aantal keren ontmoet tijdens bijeenkomsten van onze leesclub. Ze was heel enthousiast, boeken waren een deel van haar. Ze kon er heel precies over vertellen en wat t haar deed. Ik wens haar naasten veel sterkte. Karin.

Lieve Erica, Onze eerste ontmoeting was een van de eerste skivakanties met FraJoPa, hier was er meteen een klik met jou en Paul. Hierna hadden we nog vele mooie skivakanties samen gehad. Hieruit ontpopte zich het kabouter clubje via een optreden tijdens jullie huwelijk. Regelmatig waren er met het kabouter clubje etentjes of borrel avonden. Zo ook op de avond voor de geboorte van Ruben, wat heb je ons verrast. De onderlinge band zal altijd blijven bestaan want je zit in ons hart. Al die tijd hebben we je als een lieve, empathische en sterke vrouw ervaren, voor iedereen aandacht en geen uitdaging te gek. We zijn vereerd dat we je hebben mogen leren kennen en zijn daarvoor dankbaar. Paul, Ruben, Sterre, Lara en overige familie heel veel sterkte met dit verlies.

Lieve Erica, Wij hebben je een aantal jaren geleden leren kennen tijdens een BBQ met collega’s van Paul bij ons thuis. Een tijdje later zijn we samen een paar dagen naar Vancouver gegaan. De mannen werken en wij samen gewandeld door hopen sneeuw en musea bezocht. Je vertelde dat door jouw ziekte je minder energie had. Ik moet zeggen, heb er weinig van gemerkt. Je haalde alles uit het leven wat mogelijk was. Ook vergat je je lotgenoten niet. Een tijd geleden kwamen jullie bij ons eten. Je vertelde dat je met een nieuwe behandeling was gestart, Helaas heeft dit niet gebracht wat we hoopten. Erica het was erg fijn je gekend te hebben. Jou energie was groots! Paul, Ruben, Sterre en Lara heel veel sterkte namens ons. Remko en Margot

Hoi Ruben, Lara en Sterre Ik heb Erica en Paul, jullie vader en moeder, lang geleden leren kennen. Toen we nog jonge volwassenen waren, iets ouder dan jullie nu. Het begon met duiken, eerst een paar vakanties in Cadaques en San Feliu de Guixolles. Volgens mij is daar toen de liefde tussen hen opgebloeid. Erica ging een tijdje werken als duikgids in Hurghada en Paul, ik en jullie oma Fien gingen er een weekje op vakantie. Het was er een dolle boel op de duikschool van hotel Tree Corners en jullie ouders waren smoorverliefd. Het duiken werd een grote hobby; Paul en ik behoorden zelfs tot de eerste lichting PADI-instructeurs van Safe Diving. We hebben samen een mooie duikvakantie naar de Malediven gemaakt met aansluitend een rondreis in Sri Lanka. Erica hield van actie en avontuur. Volgens mij ging ze ook mee parapenten in Oostenrijk, maar dat weet ik niet meer zeker. Paul in ieder geval wel. In de tussentijd was er een mooie trouwerij in Veldhoven, een nieuwe eerste woning in Veldhoven en daarna het eerste huis in Helmond. En daar werden jullie geboren. In de jaren daarna is ons contact langzaam verwaterd, we hadden heel verschillende levens. Ik heb veel mooie herinneringen aan Erica en zal haar nooit vergeten. Paul, Ruben, Lara en Sterre, Erica leeft in jullie voort, veel sterkte.

Lieve schoonzus, De laatste weken met jou hebben veel met mij gedaan. Waar ik kon mocht ik jouw leed wat verzachten, je vertrouwde me en liet me heel dichtbij komen. Wat waren dat hele kostbare momenten... De liefde die je uitstraalde en de rust die je over je had, ook over wat hierna komen zou, bewonderingswaardig. Jouw lach en wijze woorden, ze blijven voor altijd in mijn hart. Lieve Erica, wat ga ik je missen maar ik voel aan alles dat je bij ons bent. Als ik volgend jaar ga trouwen, ben jij er bij, mijn getuige in de liefde. Mijn lieve, o zo bijzondere schoonzus, je was je tijd ver vooruit?

De eerste keer dat we Erica en familie van Wuytswinkel tegenkwamen, was bij een zeilactiviteit van de Plaanvrienden in Akkrum in 2006. Erica deed voor ons de deur open van het huisje waar we zouden verblijven. We dachten eerst dat we in het verkeerde huisje zaten, omdat een onbekende opendeed, maar het was het goede huisje en de onbekende werd snel bekend. We hebben Erica leren kennen als een sterke, kordate vrouw, met een positieve kijk op het leven. We ontmoetten haar vaak bij diverse Plaanactiviteiten. We herkennen wat anderen ook schreven, dat je goede gesprekken met haar kon voeren over werk, switchen van baan, kinderen opvoeden, en haar ziekte, en hoe ze daar mee omging. We bewonderden haar positieve spirit en strijdlust, maar nu heeft ze toch moeten opgeven. Voor Paul, Ruben, Sterre en Lara is het al jaren gevreesde overlijden van Erica opeens werkelijkheid geworden. Wij wensen jullie veel sterkte met het verwerken van deze werkelijkheid. Leonard en Maaike

Beste Paul, Via Yvon kregen wij het prachtig verwoorde en in sfeervolle beelden gezette bericht bij het overlijden van Erica. Dat heeft een zeer diepe indruk op Margo en mij gemaakt. We kennen elkaar eigenlijk al heel lang , we wonen ook dicht bij elkaar en we hebben het wel en wee in jouw leven en in jouw gezin op afstand mogen volgen. We voelen ontzettend veel verdriet en onmacht bij dit grote verlies.Waar wij nog vol in het leven staan en elke dag genieten van kinderen en kleinkinderen en veel andere mooie dingen van het leven, STAAT voor jou en je kinderen de TIJD EVEN STIL. Paul, we wensen je veel sterkte en veerkracht.De liefdevolle herinneringen aan Erica zullen jou en jouw kinderen daar ongetwijfeld van grote steun en diepe waarde bij zijn. Peter en Margo

De familie Van Wuijtswinkel is een hecht gezin met veel liefde en warmte. Die hartelijkheid hebben wij mogen ervaren toen we tijdelijk ‘dakloos’ waren. Bij een bezoekje kwam ter sprake dat we tijdelijk geen onderdak hadden i.v.m. de latere oplevering van ons nieuwe huis. Erica’s spontane ‘dan komen jullie toch gewoon hierheen’ zullen wij nooit vergeten. Er zijn bij ons nieuwe begrippen ontstaan zoals het 'Van Wuijtswinkelformaat’ voor een hele grote ovenschaal. Ik heb heel wat briefjes in de piramide gelegd om zo ergens beterschap voor Erica af te dwingen. Soms gaf dat hoop. Het laatste briefje dat ik erin legde op verzoek van Erica - nog één mooie zomer met Paul en de kinderen (met een ps ‘meer zomers mag ook’) - werd door een stralende zon belicht. Ik heb de foto nog doorgestuurd naar Erica en ze vond het een heel bijzondere foto. We wensen jullie allemaal heel veel sterkte en kracht. Lieve groet, Erik & Annelies

Lieve familie en vrienden van Erica, Wat een verdriet dat we afscheid moeten nemen van Erica. Erica heeft bij De Eik (centrum voor leven met en na kanker in Eindhoven) de Bondgirls begeleid. De Bondgirls is een lotgenotengroep voor jongere vrouwen die leven met kanker. Erica was een bevlogen vrijwilliger die vrouwen wist te inspireren hoe je kunt leven met kanker. Wij zijn heel dankbaar dat Erica vele vrouwen heeft ondersteund. We wensen al haar liefsten heel veel kracht toe met het heengaan van Erica. Bij De Eik zullen we haar missen. We hebben een kaarsje voor haar aangestoken. Namens bestuur en alle vrijwilligers van De Eik, Jacqueline Selbeck en Gerald van den Hurk Coördinatoren van De Eik

Lieve Erica, Toen ik net een paar maanden begonnen was bij het Oncode Institute hebben we samen een video gemaakt over het belang van patiënten participatie binnen het onderzoek. Je inspireerde me toen enorm met je passie, positiviteit en inzet voor dit belangrijke doel. Bedankt voor je toewijding en inzet voor het Oncode Institute, ik ben dankbaar dat ik je heb mogen leren kennen!

Lieve Erica, Wat ben ik ontzettend blij je gekend te hebben en wat ongelooflijk droevig dat je veel te vroeg bent heengegaan. Je hebt op mij vanaf dag 1 een onuitwisbare indruk gemaakt en vond je heel speciaal. Een mooie, intelligente, boeiende vrouw met enorme interesse in de mensen om haar heen. Genoten hebben we in Londen met Paul en Martijn erbij voor een concert van Adele en ook genoten van de Indiase curry die je ons een paar keer voorgeschoteld hebt. Zalig! We deelden de passie en de liefde voor het reizen en ik deel graag een berichtje wat je eind juni naar mij stuurde: "Mooi stel Globe Trotters. Ik heb altijd heel graag gereisd, in alle vormen en maten. En in Paul vond ik mijn reismaatje. Ik blijf je hoe dan ook volgen Wanda op jullie reisavonturen. Zeker nu we de avonturen niet meer zelf kunnen oppakken." Ik ben ontzettend blij dat jullie nog wel een prachtige reis naar Scandinavië hebben kunnen maken waar je mij over schreef "Scandinavië was zeker de moeite waard. Maar dat is ook niet zo moeilijk. Met mijn liefsten rondtrekken en mooie indrukken op doen. Wat wil het hart van een reiziger nog meer?❤️" Een mooie laatste reis gewenst lieve Erica! Je wordt gemist! Sterkte en gecondoleerd lieve Paul, Ruben, Sterre en Lara Martijn&Wanda

Beste familie van Wuijtswinkel, Namens het team Vastgoed van de gemeente Amstelveen wil ik jullie condoleren met het overlijden van uw vrouw en jullie moeder. Woorden schieten te kort voor dit grote verlies en ik wens jullie dan ook heel veel sterkte in de komende periode. Namens P&A/Vastgoed Amstelveen Mario Bok

Met veel bewondering kijk ik terug op de contacten met Erica. Haar moed en bevlogenheid, haar kracht en invoelend vermogen, haar onvermoeibare inzet voor alle kankerpatiënten heeft voor velen een groot verschil gemaakt. Ze heeft in vele harten warmte achtergelaten. Fred Falkenburg (Oncode)

Lieve Erica, 33 jaar geleden in Amsterdam werden wij - Marloes, Marjan, Oda, jij en ik - vriendinnen 'voor het leven'. Door de jaren heen kon ik er altijd op vertrouwen dat je er was als het ertoe deed. We deelden vreugde en verdriet. Dankjewel dat je mijn vriendin was. Hoe hard is het dat we je nu al moeten missen en niet meer compleet zijn. We zullen je blijven herinneren, 'voor het leven'.

"Waar jij verscheen Scheen de zon met je mee Geen tijd voor verdriet Maar elke dag omarmd En altijd vrolijk Hoe jij dat voor elkaar kreeg Met oneindig veel moed Leven is niet fair"... ... De Weg, Guus Meeuwis Heel veel sterkte met het verlies van jullie moeder, je vrouw, je maatje. Ingrid en Rob Smeets

Lieve Erica, onze ontmoetingen waren "eigenlijk" zakelijk, in mijn winkel. Maar het was al snel niet meer alleen zakelijk, we vonden mekaar, via - vaak wat diepere - gesprekken. Altijd vol respect, en jouw positieve inslag raakte mij keer op keer. De kracht die jij aan de dag legde, ook op de meest slechte momenten, was enorm en indrukwekkend. Ons laatste gesprek was onze laatste ontmoeting zonder dat we 't uitspraken, maar ook ik wist het. De bloemen die je me bracht ontroerden me. Dag lieverd, mooie reis, ik ga jou en onze mooie, intense gesprekken enorm missen, jouw lieve glimlach en ook jouw positieve houding ❤️

Lieve Erica, Als enthousiast bemanningslid op de valk was je nooit te beroerd om het buiswater op te vangen van deze kapitein aan het roer. Een behouden hemelvaart is nu je lot. Bedankt voor je gezelligheid. Eenmaal aan wal genoot je van het borrelen, koken, eten en was je geïnteresseerd in ieders wel en wee. Ik luisterde altijd met bewondering hoe je zo mooi kon formuleren. Fijn dat jij er was. Marnix en Yolanda

Oprechte deelneming bij het overlijden van jullie dappere Erica. Achter elke traan van verdriet schuilt een glimlach van dierbare herinnering. ?

Lieve lieve Erica, Wat ben jij nog steeds bijzonder voor mij.. Jij was mijn peettante en ik ben daar nog steeds zo ontzettend trots op. Jij was altijd aan het lachen en zag alles positief. Altijd gek doen en alles was goed voor jou. Ik koester je met heel mijn hart en je zal voor altijd speciaal bij mij. Lieve Erica wat ga ik je missen maar ooit zie ik je weer. Ik ben zo ontzettend trots op je en je blijft voor altijd in mijn hart. Ik hou van je.. Liefs Renate

Lieve Erica, wat heb ik je leren kennen als een strijdbare vrouw die ondanks haar ziekte serieus genomen wilde worden... waarom vrijwilligerswerk als je ziek bent, terwijl je geest nog zulke flitsende ideeën heeft. Het is je gelukt om de draad weer op te pikken. Je bezoeken aan onze Bond Girls groep bij De Cirkel waren top, altijd wist je wel weer anderen te inspireren door je wijze woorden. Fijn ook dat je daarna samen met anderen een nieuwe groep in Eindhoven bent gestart. Dank voor je positiviteit! Nabestaanden heel veel sterkte!

Lieve lieve lieve Erica, wat ga ik je missen, wat was je een bijzonder mens, lief, zorgzaam, slim, maar bovenal, je was er voor iedereen. Ik zal never nooit meer vergeten hoe jij mij opgevangen hebt bij de familie van Wuijtswinkel, jij was degene die zei, Johan hoort erbij, ik voelde me vanaf het eerste moment thuis bij je, we hadden niet altijd veel woorden nodig, een goedkeurende lach naar mij zei me voldoende. Op 17 mei 2024 ga ik met je schoonzus Charlotte trouwen, je zou daar getuige zijn, helaas gaat dat fysiek niet meer lukken, maar geloof mij, je zal daar nadrukkelijk bij aanwezig zijn, jouw plaats wordt niet vervangen. Lieve schat, bedankt wat je voor mij betekent hebt, je zit voor altijd in mijn hart, ik draag je mee, liefs Johan.

Lieve Erica, bij en dankzij De Eik heb ik jou mogen ontmoeten. Een prachtvrouw met veel goede raad en liefde voor het leven van eenieder. Voor mij kwam dit steeds weer tot uiting in je stem en ogen. Dat blijft me bij.

Lieve Erica, veel dank voor je bijdrage aan de afdeling Research & Development van de Maatschap Interne Geneeskunde-MDL van het Catharina Ziekenhuis. Het was helaas allemaal van korte duur, maar zoals vaker gezegd: het zit hem dikwijls niet in de lengte, maar vooral in de diepte. In dat perspectief denk ik met veel genoegen terug aan onze gesprekken over het werk, maar vooral aan de gesprekken over ons menszijn. Die inspireerden ons beiden en dat was en blijft een waardevolle ervaring. Ik ben dankbaar je gekend te hebben!

Dankjewel lieve Erica, voor je passie en toewijding als zeer gewaardeerd lid van de Oncode Supervisory Board. Je hebt bij ons allen een onvergetelijke indruk achtergelaten.

Erica, mijn tante, was een onwijs slimme en vriendelijke vrouw. Tijdens mijn opleiding journalistiek kreeg ik de kans om haar ziekte en medicijn op beeld te vertellen. Wat eerst voelde als iets zwaars, werd eigenlijk iets heel moois en misschien zelfs komisch: "Ruben heeft een keer bij vrienden gegeten. Hij maakte daar de opmerking dat ik soms op een heks leek omdat er bij ons thuis vaak wat pruttelde." Of wat dacht je van deze: "Hier thuis maken ze opmerkingen als: 'je hoeft hier geen lamp aan te doen, want mama straalt al genoeg door de chemo." Ik vond het nogal grof toen ik het hoorde. Je zegt dat toch niet? Maar Erica lachte er het hardst om, en uiteindelijk lachte ik net zo hard mee. Deze opmerkingen lieten vooral zien hoe hecht en sterk de familie is. Een andere, oudere herinnering die ik heb is er eentje uit Tsjechië. Als 9-jarige (?) was ik daar op skivakantie met de familie van Wuijtswinkel. Het was heel leuk, maar ik had elke ochtend een klein beetje stress/schaamte omdat ik niet wist hoe ik mijn haren in een staart kreeg. Thuis deed mama dat altijd voor mij. Dus Erica nam die rol tijdens de vakantie over. Ik weet nog dat het een beetje stroef ging. Als ik er nu aan terugdenk, denk ik dat het vooral goed uitkwam voor haar. Ze was denk ik aan het oefenen voor Sterre en Lara die toen in het huisje op de grond kropen.

...... ons laatste gesprek ging over; wat hierna? We filosofeerde over energie die je lichaam ontstijgt en op gaat in een allesomvattende energie. Een soort van een grote bol van energie. En dat jouw energie voort leeft in Paul, Ruben, Lara en Sterre. Maar ook in ons allemaal die jou hebben gekend. Als wij dan komen naar jouw grote bol, en daarmee versmelten, herkennen we elkaars energie, en weten 'dit is goed, dit ken ik'. Het was wederom een bijzonder gesprekje.......Dankbaar voor alle fijne ontmoetingen, knuffeltjes en altijd lekkere koffie blijf je mijn 'koffie-maatje' ...forever! (zoals beloofd) Sterkte en wijsheid wens ik Paul, Ruben, Sterre en Lara, in deze tijd van verdriet en bezinning.....maar ook voor familie en vrienden.

Lieve Erica, de wereld is een engel armer. We wisten dat het zou gebeuren, maar evengoed is de klap er niet minder om. Ik heb je lang geleden bij een ski-vakantie (met een stapel toen nog kleine kinderen) leren kennen als de liefste moeder die er moet hebben bestaan en daarbij voorzien van engelen-geduld. Want er was genoeg om mee te dealen toen. Je leek onverwoestbaar! Daarnaast kon je ook fijn praten over wat je allemaal deed in- en aankeek tegen de banen die je had, het was nooit saai met jou! Toen het bericht over je ziekte kwam, knapte er iets in mij wegens ongeloof. Maar helaas het lot had beslist, waartegen nog geen menselijk ingrijpen gevonden is. Later zag ik je nog weleens op bijeenkomsten bij Ronald, dat weerzien was altijd allerhartelijkst, daar hou ik me dan maar een beetje aan vast.... Helaas was de koek het afgelopen weekend dus helemaal op. Dat verder lijden en afzien je bespaard is gebleven is geweldig voor jou en een beetje troost voor ons. Ik heb geen idee over hiernamaals of wat dan ook, maar mocht het er zijn dan zal ik je, wanneer mijn tijd gekomen is, graag weer ontmoeten en omhelzen! Beste Paul en kinderen, Jullie hebben meegemaakt wat veel anderen pas veel later in het leven meemaken en waar zo'n gebeurtenis, hoe tragisch ook, beter zou passen. Jullie hebben de laatste jaren intensief geleefd in deze situatie met de ernstige ziekte van jullie echtgenote en moeder. Uit de verhalen die ik ervan weet was geen moeite teveel om jullie gezamenlijke leven toch zo rijk en aangenaam mogelijk te maken. Dat alleen al dwingt respect af. Ik ben ervan overtuigd dat dat niet alleen gelukt is, maar dat deze kracht jullie ook nu zal helpen hier weer overheen te komen. Ik wens jullie alle sterkte toe. Groet, Willem.

Lieve Paul, Ruben, Sterre, Lara en familie van Erica, De afgelopen jaren hebben in het teken gestaan van leven en herinneringen maken. Wat zullen jullie daar dankbaar voor zijn. Het verdriet zal er natuurlijk niet minder van worden. Daarnaast voelen jullie trots en dankbaarheid, kan ik me voorstellen. Erica was een lieve vrouw, een fijne vriendin en een prachtig mens. Ik heb haar betrokkenheid en inzet mogen ervaren in de OR bij Philips, bij de Eik, maar ook als persoon. Inspirerend. Ik wens jullie een heel mooi afscheid en veel sterkte de komende tijd.

Paul Ruben Sterren& Lara Met de indrukwekkende digitale rouwkaart komen weer de mooie herinneringen naar boven Heel veel sterkte de komende tijd